Het verhaal van De komst van de Werelddraak begint in de ridderstad Solmar, waar Elladine in een taverne werkt. Haar kookkunsten zijn buitengewoon goed en mensen komen dan ook graag in de taverne eten. Elladine, ook wel Ella genoemd, draagt echter een groot geheim met zich mee: ze is een Elohim met magische krachten, iets wat verboden is in Solmar. Ze is ook niet de eerste de beste Elohim, maar een prinses op de vlucht. Haar land en volk zijn uitgeroeid door de Hellion. De Hellion maken jacht op Ella, die zich dan ook verborgen houd en een zo onopvallend leven wil leiden in Solmar.
Ella krijgt ineens de kans van haar leven wanneer de prins van Solmar in de taverne op bezoek komt om haar kookkunsten te proeven. Als hij dit geproefd heeft, krijgt Ella een uitnodiging om in het kasteel te komen koken. Eenmaal in het kasteel aangekomen blijkt het geen droom te zijn, maar een regelrechte nachtmerrie.
Lees ook de gastblog van I.B.J. Lette: Welkom in Valta
Vlotte schrijfstijl met slordigheden
Ivan Lette heeft een lekker vlotte schrijfstijl, het boek leest super snel weg en maakt gebruik van korte zinnen zonder moeilijke woorden. Het verhaal wordt geschreven vanuit verschillende personages, wat altijd een leuke dynamiek geeft aan het verhaal. Het jammer is dat dit helaas niet heel netjes is verwerkt, je schiet namelijk van het ene personage naar het andere en weer terug. Je beleeft net een stuk vanuit persoon A en vervolgens lees je wat persoon B denkt. Dat zijn dingen die wat beter uitgewerkt hadden kunnen worden.
Het verhaal komt over alsof het nogal vluchtig is geschreven en niet echt een goede redactieronde overheen is gegaan waarin er echte kritisch naar het geheel is gekeken. Een voorbeeld hiervan is de volgende situatie: De duistere soldaten van de Hellion vinden Ella, op wie ze jacht maken, en hebben haar in een steeg vastgezet. Vervolgens blazen ze op hun hoorn en lopen weg, waardoor Ella haar vlucht weer kan voortzetten. Later is het gezelschap op de vlucht en moeten ze rennen voor hun levens, maar nemen dan wel de tijd om een zwijn te vangen, te slachten, te villen en te braden boven een vuur. Dat komt in mijn ogen niet heel geloofwaardig over.
Ook beschrijft Lette dat Ella zo moe is dat ze geen magika (zo wordt magie in deze wereld genoemd) meer kan oproepen, maar een paar tellen later staat ze in een alsnog in een krachtmeting met een draak, een van de machtigste, sterkste en magische wezens die er is. Dit zou een prachtig moment kunnen zijn, waar de wanhoop het laatste restje energie oproept en het personage een epische daad kan laten verrichten, maar de manier waarop het wordt beschreven doet dit echter geen recht. Dit zijn momenten waar nog eens goed naar gekeken had kunnen worden, om de scène naar een hoger niveau te tillen
Conclusie
De komst van de Werelddraak een vlot geschreven verhaal dat op zich prima wegleest. De verhaallijn is niks mis mee, maar het mist voor mij persoonlijk wel de nodige diepgang en, nog belangrijker, geloofwaardigheid. Hierdoor leest het zonder enige spanning, ik heb geen moment gevoeld dat een situatie wel eens niet goed zou af kunnen lopen. Een kritische tegenlezer zou wellicht dit soort elementen moeten kunnen aanstippen, zodat het verhaal een stuk sterker was geworden.
